Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Arch-Beer-Love‏!!



Πριν από 2 χρόνια ένας φίλος, μου έστειλε σε mail ένα site για ...διαδυκτιακές γνωριμίες! Πίστευε οτι θα ήταν ένας καλός τρόπος να περάσω την ώρα μου μέσα στο σπίτι και να ξεχαστώ λίγο από τον τελευταίο μου χωρισμό. Παραδόξως ...είχε δίκιο!

Την πρώτη φορά που το επισκεύθηκα γνώρισα ένα παιδί. Ταιριάξαμε αμέσως και δεν αργήσαμε να ανταλλάξουμε fb kai e-mail. Μιλάγαμε με τις ώρες και οι ώρες έγιναν μέρες και η επιθυμία να τα πούμε από κοντά όλο και μεγάλωνε. Δεν είχαμε κανένα κοινό γνωστό καi ουσιαστικά δεν ήξερα τίποτα γι'αυτόν πάρα μόνο από τις πληροφορίες που μου έδινε το facebook. Αν ήταν να βρεθούμε θα έπρεπε να γινόταν σίγουρα κάπου πολυσύχναστα και σε περιοχή που γνωρίζω καλά και έχω γνωστούς. Εκείνος από Αιγάλαιω κι εγώ από Περιστέρι όμως είχαμε και οι δύο ένα κοινό. Συχνάζαμε στην Arch!!! Αυτό θα ήταν το ιδανικό μέρος για πρώτο ραντεβού. Έτσι κι έγινε! 


Ραντεβουδάκι στην Arch, γνωριμία με μπυρίτσα και στο τέλος καταγράψαμε και το γεγονός στο βιβλίο που βρίσκεται στην είσοδο! Ήταν μια αξέχαστη βραδιά... πρώτον γιατί περάσαμε τέλεια... και δεύτερον γιατί γνώρισα τον άνθρωπο που άλλαξε τη ζωή μου και είναι μαζί μου μέχρι και σήμερα!!! Η Arch θα είναι πάντα για μας ένα ιδιαίτερο μέρος!


Συντάκτης άρθρου: Βιβή 

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Hangover!


Ήταν καλοκαίρι πριν 7-8 χρόνια περίπου...4 άτομα ξεκινήσαμε για την Arch με τρομερή διάθεση και όρεξη για μπύρα.  Οι ώρες περνούσαν καθώς η μπύρα έτρεχε στα μικρά μας στομάχια!!!

Είχαμε φτάσει σε άλλη διάσταση, τα μυαλά δεν επικοινωνούσαν, απλά ακούγαμε τους rock ρυθμούς της μπυραρίας.  Κάποια στιγμή ένας λέει: "παιδιά πάω τουαλέτα", τα λεπτά περνάγαμε ώσπου πέρασε ένα ολόκληρο τέταρτο.  Λέει ο Γιώργος: " Πάω να δω τι γίνεται, έχει αργήσει..."

Αφού περνάνε άλλα δέκα λεπτά στέλνω κάτω και τον Χρήστο να δει τι συμβαίνει και μένω μόνος μου.  Αφού η όλη κατάσταση είχε ξεπεράσει το μισάωρο, πήγα και εγώ...Κατεβαίνω δύο σκαλιά και βλέπω τον  Γιώργο με τον Χρήστο να σέρνονται στα σκαλιά από τα γέλια, τόσο πολύ που δεν μπορούσαν να πάρουν ανάσες!  Κάνω και εγώ την εύλογη ερώτηση: "τι έγινε ρε παιδιά;"...σηκώνουν ταυτόχρονα τα χέρια και δείχνουν στις τουαλέτες...είναι ο φίλος μας με ανοιχτές τις πόρτες και έχει αφήσει όλο τον εσωτερικό του κόσμο να ξεχειλίσει!

Κάπως έτσι ήταν και η πρώτη μας γνωριμία με τη Μαριέτα.  Η επόμενη εικόνα που θυμάμαι, είναι να μας έχει βγάλει έξω από την πίσω πλευρά και να προσπαθεί να μας συνεφέρει.  Σε μία ερώτησή της "γιατί πίνετε;", θυμάμαι τον Χρήστο να σηκώνει τα μαλλιά του και να προσπαθεί να πει "ποιος πίνει;;;!!!"

Είχαμε φτάσει στα 280 ευρώ λογαριασμό, οι υπολογισμοί μας όμως δεν ήταν σωστοί και είχαμε 240 ευρώ πάνω μας.  Κι όμως αυτός ο άνθρωπος (Μαριέτα), που τόσα ανέχτηκε εκείνο το βράδυ, μας κέρασε τα σπασμένα.  Μετά από συμβουλές και ωραίες συζητήσεις μας άφησε να φύγουμε.

Κάπου εδώ όμως δεν τελειώνει η ιστορία.  Όταν φτάσαμε στην Θηβών για να φύγουμε, διαπιστώσαμε  ότι δεν είχαμε ούτε δέκα λεπτά για τάξη.  Γυρίσαμε λοιπόν πίσω και της είπαμε ότι δεν έχουμε λεφτά για να πάμε σπίτι!  Λύνετε στα γέλια και μας δίνει χρήματα για να φύγουμε!!  Κάπου εδώ τελειώνει (μάλλον).  Από τότε δεν έχουμε αποχωρηστεί ποτέ την Arch!!

Συντάκτης άρθρου: Άγγελος Καρπουζάκος

Πράσινη νεράιδα!



Η ιστορία ενός ποτού που πέρασε στην σφαίρα του μύθου, τρύπησε το φάσμα του θρύλου και φιγουράρει ξανά περήφανο, για τα διακόσια και βάλε, χρόνια ιστορίας του, στις κάβες και στα μπαρ... 


Mεταφερόμαστε ξανά στην αρχαιότητα, όπου ο νεαρός θεραπευτής Ιπποκράτης επρόκειτο να δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα για να γεννηθεί ένας θρύλος, αντάξιος του Ηρακλή. Ο Ιπποκράτης αρχίζει να πειραματίζεται γύρω από ένα φυτό που λεγόταν '' αψίανθος'' ( αυτό που δεν πίνεται). Υποστήριζε ότι η κατανάλωση ενός ελιξιρίου που περιέχει το φυτό αυτό βοηθά στην θεραπεία από τον στομαχόπονο. Ταυτόχρονα με εκείνον, το ίδιο επιχείρησαν οι Αιγύπτιοι και οι Σουμέριοι.

Aρκετά χρόνια μετά, περί το 1792, ο Ελβετός Dr. Pierre Ordinaire, θα παρασκευάσει το ποτό αυτό με την σημερινή του μορφή στο Val de Travers της Ελβετίας. Το αποκαλεί '' Πράσινη Νεράιδα'' και το πουλά στην αγορά ως το φάρμακο για όλες τις ασθένειες. Από πονοκεφάλους και επιληψία, έως και πέτρα στα νεφρά. Λίγο καιρό αργότερα, η νεράιδα ρίχνει λίγη από την αστερόσκονή της στον Major Dubied, ο οποίος είναι εκείνος όπου θα αντιληφτεί το ποτό αυτό ως απεριτίφ και όχι ως θεραπευτικού, προσγειώνοντας μας έτσι στο έτος 1805, όταν ο γαμπρός του Henri-Louis Pernod θα ιδρύσει τη θρυλική εταιρεία Pernod Fils στο Pontarlier της Γαλλίας, της οποίας τα κέρδη από την παραγωγή αψεντιού θα αγγίξουν τα όρια του μύθου.
 

Tην εποχή που διανύουμε, η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο με την Αλγερία. Οι Γάλλοι στρατιώτες καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αψέντι, με την άποψη ότι τους προστατεύει από την ελονοσία, κάνοντάς τους παράλληλα να ξεχνιούνται από τις κακουχίες του πολέμου. Ήταν τότε, που μέσα από τα παγούρια των στρατιωτών, πέρασε στον πάγκο του Moulin Rouge, στο οποίο ο Τουλούζ Λωτρέκ θα σερβίρει ένα κοκτέιλ που έχει ως βάση του το αψέντι, για να ζεστάνει μία από τις τόσες κρύες νύχτες των θαμώνων, το 1889. Η πράσινη νεράιδα πλέον αρχίζει να πετά γύρω από καλλιτεχνικούς κύκλους και γίνεται το αγαπημένο ποτό των Μποντλέρ, Βερλέν, Ρεμπό, Ζολά, Πικάσο, Χέμινγουει και αμέτρητων άλλων, γράφοντας έτσι το όνομα '' αψέντι'' με σμαραγδένια γράμματα στην ιστορία. 
Σάλος πολύς άρχισε να γίνεται γύρω από το όνομά του και αρχίζει να αποκτά παγκόσμια φήμη και αποδοχή, ρίχνοντας έτσι κατακόρυφα τα κέρδη των Γάλλων οινοπαραγωγών, αλλά και των παραγωγών άλλων ποτών. Η σπίθα που θα ανάψει την φλόγα, που αργότερα θα γίνει το ολοκαύτωμα των φτερών της μικρής νεράιδας, είναι η είδηση του αυτοακρωτηριασμού του αυτιού του Βίνσεντ Βαν Γκονγκ, η οποία θα φτάσει στα αυτιά των ιδιωτών αυτών και θα ξεκινήσουν ένα πόλεμο ανάμεσα σε εκείνους και το αψέντι, δημοσιεύοντας, αβάσιμες, φήμες πως το ποτό αυτό ευθύνεται για την πράξη αυτή, διότι '' μετατρέπει τους σοβαρούς πολίτες σε εκτροχιασμένους βάρβαρους''.
 

Oι πληροφορίες αυτές στηριζόντουσαν στο γεγονός ότι το φυτό αψίανθος παράγει μία ουσία που ονομάζεται θυϊόνη (thujone) και είναι, κατά τα λεγόμενά τους, παραισθησιογόνα. Ωστόσο αυτό δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά. Η επιστημονική κοινότητα έχει αποδείξει πως η υπερβολική του περιεκτικότητα σε αλκοόλ είναι η αιτία που κάνει τους καταναλωτές να παραφέρονται και να βλέπουν παραισθήσεις.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΥΣΗ ΣΤΗΝ...ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ...

Τί είναι τελικά αυτό το ποτό που τόση ιστορία κουβαλά στις πλάτες του? Πώς παράγεται? Οι απαντήσεις είναι απλές σε αυτά τα ερωτήματα.
Το αψέντι είναι ένα υψηλής περιεκτικότητας αλκοολούχο απόσταγμα, για την παρασκευή του οποίου χρησιμοποιούνται, σύμφωνα με την παραδοσιακή συνταγή, τρία βότανα: αψιθιά, γλυκάνισος και μάραθο. Μετά την απόσταξη, το πράσινο χρώμα προστίθεται είτε με φυσικό τρόπο, εμποτίζοντας άλλα βότανα στο μείγμα, είτε με χρωστικές ουσίες, και η περιεκτικότητα σε αλκοόλ -που σε αυτό το στάδιο αγγίζει το 82%- μετριάζεται με την πρόσθεση νερού. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα πράσινο οινοπνευματώδες, που κιτρινίζει με την παλαίωση, η περιεκτικότητα του οποίου σε αλκοόλ μπορεί να κυμαίνεται από 45% έως 74% και το οποίο, όπως εξηγεί και η ετυμολογία, δεν πίνεται σκέτο -οποιαδήποτε προσπάθεια, όσο φιλότιμη κι αν είναι, προϋποθέτει την προσθήκη νερού και ζάχαρης. 


ΠΩΣ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΤΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΑΨΕΝΤΙ?

Παραδοσιακός τρόπος : 
Βάζουμε στο ποτήρι μια δόση αψέντι. Πάνω σ' ένα κουταλάκι του ΑΨΕΝΤΙ, που στηρίζεται στη κορυφή του ποτηριού, τοποθετούμε έναν κύβο ζάχαρης. Συμπληρώνουμε αργά αργά παγωμένο νερό, ρίχνοντας το πάνω στη ζάχαρη. 

"Φλεγόμενο"*:
Πάνω σ' ένα κουταλάκι του ΑΨΕΝΤΙ, που στηρίζεται στη κορυφή του ποτηριού, τοποθετούμε έναν κύβο ζάχαρης. Γεμίζουμε με ΑΨΕΝΤΙ (50ml περίπου) ρίχνοντας το πάνω στη ζάχαρη ώστε αυτή να διαποτίζεται από το ποτό. Ανάβουμε τη ζάχαρη και την αφήνουμε να καεί ώσπου να καραμελώσει. Διαλύουμε την καμένη ζάχαρη στο ΑΨΕΝΤΙ και προσθέτουμε παγωμένο νερό ή πάγο. 

*Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι αυτός ο τρόπος προετοιμασίας είναι αρκετά μεταγενέστερος. Εμφανίστηκε τη δεκαετία του '80 στη Πράγα από κάποιους ευρηματικούς Barmen. Είναι εντυπωσιακός, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τον παραδοσιακό τρόπο. Θα συνιστούσαμε να αποφεύγεται, ειδικά με ποιοτικά Αψέντι. 

ΣΕ ΠΟΙΟ ΔΑΣΟΣ ΝΑ ΨΑΞΩ ΝΑ ΤΗΝ ΒΡΩ?
Το αψέντι πλέον επέστρεψε δυναμικά και νόμιμα στο εμπόριο και έτσι η μικρή νεράιδα έπαψε να κρύβεται σε ξεχασμένες κουφάλες δέντρων και σκονισμένων κρυψώνων των λίγο πιο τολμηρών, η απερίσκεπτων, σπιτιών. Μπορείτε άνετα να το βρείτε σε ενημερωμένες κάβες, η ηλεκτρονικά καταστήματα, αλλά και σε μπαρ της Αθήνας και της επαρχίας. 

Έτσι, αν θέλεις να βάλλεις τον εαυτό σου σε ένα τεστ θάρρους, η ακόμη να νιώσεις για λίγο μποέμ, μπες στην διαδικασία να δοκιμάσεις ένα ποτηράκι από την πιο αμφιλεγόμενη, πολιορκημένη, κυνηγημένη και γλυκιά νεράιδα όλων των παραμυθιών και που ξέρεις... μπορεί να σε ξελογιάσει με τα γλυκά της νάζια και να σε παρασύρει στην αγκαλιά της θολής της μέθης... θα υποκύψεις? Στο χέρι σου είναι να γίνεις ένας σύγχρονος Οδυσσέας 

και να ξεφύγεις από τις πράσινες σειρήνες, παρά ένας λιγότερο τυχερός, Βαν Γκονγκ... 

Συντάκτης Άρθρου: Αντώνης Ανδριανός

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Τόπο στα νιάτα!



Η Stella καθόταν στο BenzeButh της τράπεζας μια Franziskaner Crystal Clear μέρα περιμένοντας να σχολάσει, όταν τρεις Desperados νεαροί μπήκαν οπλισμένοι φωνάζοντας «Ληστεία!». Ήταν ο Weihenstephaner Dunkel μαζί με τα μικρότερα αδέλφια του, τον Weihenstephaner Weisse, και τον Weihenstephaner Vitus που πλησίασε τη Stella. «Πώς σε λένε;» γρύλισε. «Stella» ψέλλισε το κορίτσι. «Επίθετο!» φώναξε ο ληστής. «Artois, Stella Artois λέγομαι» απάντησε φοβισμένη. «Stella Artois, μην τολμήσεις να πατήσεις το συναγερμό!» ούρλιαξε και, Grolsch! τράβηξε την Peroni Nastro Azzuro από τη χειροβομβίδα που κρατούσε. «Γιατί το κάνεις αυτό; Είναι Bud!» ρώτησε η Stella, «ο Lucifer σε έβαλε;» και τότε πήρε το λόγο για να απαντήσει ο Weihenstephaner Weisse: «Όχι βέβαια! Εμείς απλά θέλουμε να πάρουμε το χρήμα από την τράπεζα και να φύγουμε προς St. Peters G-Free για πάντα. Να ακούμε μουσική από τα Becks και να τρώμε όλη μέρα Radeberger και Grimbergen Double, Blonde και Optimo Bruno. Να κάνουμε ταξιδάκια στην Carib έτσι, για το Herdog Jan Grand Prestige. Θα έχουμε και δικό μας Buckler! Δεν μπορούμε να ζούμε μια ζωή σαν Hobgoblin στο μεροκάματο!» Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση του όταν ένας δεκατετράχρονος του έδωσε ένα ανάποδο αριστερό Strong Bow για Guiness. Έκανε έναν ελιγμό και, Kwak! του άρπαξε το όπλο και όσα χρήματα είχαν μαζέψει. «Κουνηθείτε αν σας Wasteiner ρε! Το παίζετε και Magners!» φώναξε. Έφυγε γρήγορα προς την πόρτα και όρμισε σαν Tiger στον δρόμο αφήνοντας τους όλους στα Lapin Kulta.. 

Συντάκτης άρθρου: Ρουμπίνι

Να περνάτε πάντα καλά!!


Ανήμερα Χριστουγέννων, εγώ και οι δύο κολλητοί μου πήγαμε για να τιμήσουμε την γέννηση του θεανθρώπου με ένα παγωμένο ποτήρι μπύρας...


Ήταν η ατμόσφαιρα πολύ ζεστή και όπως πάντα το μαγαζί ήταν γεμάτο!!  Αφού πήραμε τα ποτηρόλιτρά μας (όπως πάντα), και φυσικά η μπύρα ήταν Mc Farland, πήραμε και τα "από δίπλα" (πατάτες και ποικιλία ορεκτικών) και αράξαμε.  Καθώς ήρθε η ώρα να πληρώσουμε και τα Χριστούγεννα είχαν πλέον περάσει, ζητήσαμε λογαριασμό και περιμέναμε τη σερβιτόρα να έρθει να πληρωθεί (εν τω μεταξύ τα λεφτά τα είχαμε μετρημένα 58 ευρώ).  Έρχεται η σερβιτόρα και μας λέει 70 ευρώ...μένουμε κάγκελο!!!  Αφού της ζητάμε να έρθει σε λίγο, αρχίσαμε να ψάχνουμε ψιλά, τα μετρούσαμε και τα ξαναμετρούσαμε...μετά από λίγο φωνάζω την σερβιτόρα μήπως και έκανε λάθος και τελικά έκανε (πάλι καλά γιατί θα ήμασταν εκεί να πλένουμε πιάτα, είπα στα παιδιά).


Δώσαμε τα λεφτά, μας έφυγε το άγχος και εκείνη την ώρα πετάγεται ο φίλος μου και λέει τη φράση: "Να περνάμε πάντα καλά ρε παιδιά!!".  Την φράση αυτή την άκουσε και ένα παλικάρι από το διπλανό τραπέζι.  Μετά από δύο λεπτά έρχεται η ίδια σερβιτόρα και μας λέει ότι όλα είναι εντάξει και μας αφήνει από μία γύρα σφηνάκια...μείναμε μ****ς!!  Εκείνη τη στιγμή γυρίζω και βλέπω το παλικάρι από δίπλα να σηκώνει το ποτήρι του και να μας λέει: "Να περνάμε πάντα καλά!!"  


[ Mc Farland ]
[ fingerfood


Συντάκτης άρθρου: Παντελής Βανάκας

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Εξάρτηση!




Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί  σας και να μιλήσω για  ένα θέμα που με απασχολεί ιδιαίτερα τα τελευταία  12 χρόνια. Αυτό είναι η  "εξάρτηση".  Κάθε είδους εξάρτηση, σωματική ή ψυχολογική.  Και λέω με απασχολεί ιδιαίτερα γιατί αν αναλογιστώ τον ορισμό της εξάρτησης που είναι  «η συνεχής ανάγκη για χρήση ουσιών που γίνεται με στόχο την αλλαγή της διάθεσης », αισθάνομαι ιδιαίτερα ευάλωτος σε κάποια πράγματα. 

Είπα 12 χρόνια γιατί ρε παιδιά, δε ντρέπομαι να το πω ναι, είμαι χρήστης όλα αυτά τα χρόνια και δεν μπορώ να απαγκιστρωθώ.  Έχω κάνει πολλές προσπάθειες.  Μάταια όμως! Κάθε μέρα που περνάει διαπιστώνω όλο και περισσότερο πως ο οργανισμός μου δεν μπορεί να λειτουργήσει φυσιολογικά χωρίς χρήση και δεν μπορώ να διατηρήσω την ψυχική μου συνοχή.  Και δεν μιλάω μόνο για στερητικό σύνδρομο αλλά και για ότι συνεπάγεται αυτό.  Μιλάω  για το γεγονός ότι σκέφτομαι συνεχώς το ίδιο πράγμα.  Μιλάω για εμμονή !

Αν μου έλεγες πριν μια δεκαετία ότι θα έφτανα σ’ αυτό το σημείο δεν θα το πίστευα.  Κι όμως, είμαι εδώ  και κάνω σχεδόν καθημερινά χρήση!  Θέλω να ξεκόψω αλλά δεν έχω τη δύναμη.  Δεν μπορώ να αντισταθώ στα πράγματα που με κάνουν να αισθάνομαι τόσο όμορφα.  Στην ξανθιά και στη μαύρη…μπύρα που παγωμένη στέκεται μπροστά μου φερμένη από κάθε γωνιά του κόσμου.  Στις ποικιλίες μικρών και μεγάλων διαστάσεων με τα ζεστά λουκάνικα με τις τόσο ιδιαίτερες γεύσεις.  Στο rock feeling  του χώρου, στην ποιοτικά άψογη μουσική με παλιές και σύγχρονες rock  αναδρομές.  Μα περισσότερο από όλα  στους ζεστούς ανθρώπους που σαν κολλητοί, σου προσφέρουν αυτό που θες, πολλές φορές πριν καν το ζητήσεις.

Δεν μπορώ να αντισταθώ 12 ολόκληρα χρόνια !
Εσείς μπορείτε ?
Συντάκτης άρθρου: Θοδωρής Νικολάτος 

Μπύρα ή Μπίρα;


Πόσοι από εσάς δεν έχετε αναρωτηθεί ποια είναι η σωστή αρθρογραφία του αγαπημένου σας ποτού;  Καθώς μπαίνοντας στο internet ανακαλύπτεις site που την αναφέρουν και με τις δύο μορφές της.  Η αλήθεια είναι πως το λεξικό δεν δείχνει να με διορθώνει είτε την γράφω με "ι" είτε με "υ".

Διαβάζω στη Wikipedia ότι, η λέξη συνηθιζόταν από παλιά να γράφεται με "υ".  Δεν είναι αρχαία και συνεπώς το "υ" δεν είναι στο απυρόβλητο.  Το πώς γράφεται στις άλλες γλώσσες είναι ένα κριτήριο μιας και η λέξη δεν είναι ελληνική.  Προσωπικά προτιμώ το στρογγυλεμένο "υ" γιατί μου θυμίζει το χερούλι του ποτηριού της μπύρας και επιπλέον είναι πιο ωραίο αισθητικά.  Από την άλλη το "ι" μου θυμίζει τον πύργο αλλά μου κάνει πιο ξένο για να το ενσωματώσω στο ελληνικό μου λεξιλόγιο.

Κάνω google search και για τις δύο παραλλαγές της μπύρας και τα αποτελέσματα που παίρνω:
Μπύρα->2.470.000 αποτελέσματα τα οποία είναι όλα γραμμένα στα ελληνικά από ελληνικές σελίδες στο διαδίκτυο.
Μπίρα->4.370.000 αποτελέσματα! Το περίεργο είναι ενώ παίρνω περισσότερες σελίδες με τη λέξη μπίρα το google με διορθώνει λέγοντας "Μήπως εννοείται μπύρα;" παραπέμποντας με να γυρίσω και πάλι στα λιγότερα αποτελέσματα της λέξης "μπύρα" που όμως θεωρεί πιο σωστή.

Η κρίση και τα σχόλια είναι δικά σας, καθώς εγώ ψηφίζω την λέξη μπύρα ακριβώς έτσι όπως μου έμαθε ο πατέρας μου να την γράφω και να την πίνω!

αγαπημένη μπύρα ]


Συντάκτης άρθρου: Christina Corleone

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Ο φαύλος κύκλος της μπύρας

Έχει μαζευτεί η παρέα, έχουν έρθει οι μπύρες και μόλις ήρθε και η ποικιλία με τα λουκάνικα. Τα ξύλινα πιρουνάκια παίρνουν φωτιά όπως ακριβώς και το στόμα μας από την πικάντικη αίσθηση που αφήνουν τα νοστιμότατα λουκάνικα. Το χέρι μας ψάχνει ασυναίσθητα το δροσερό ποτήρι με τη γεμάτη γεύση μπύρα καθώς το στόμα μας αφήνεται στη δροσιά της μπύρας, η οποία ξεπλένει το πιπέρι και το αλάτι. Τώρα όμως νιώθουμε ότι ο λαιμός μας και το στόμα μας είναι κρύα και θέλουν κάτι για να συμπληρώσει τη γεύση.

Ξαφνικά διαπιστώνουμε ότι το λουκάνικο είναι ζεστό, λαχταριστό, πικάντικο, έτοιμο να εκραγεί στον ουρανίσκο μας. Χωρίς να το καταλάβουμε βρισκόμαστε πάλι στην αρχή. Η δροσιά της μπύρας και η ζεστασιά του φαγητού κάνουν το δικό τους παιχνίδι, το δικό τους, ευχάριστο, φαύλο κύκλο. Παρέα σε αυτόν τον φαύλο κύκλο, κάνουν οι φίλοι γύρω από το τραπέζι, με μονόδρομη πορεία προς τη διασκέδαση!

[ finger food ]
[ πύργος μπύρας ]

Συντάκτης άρθρου: Κοντιζάς Δημήτρης

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Μπύρα και το καλοκαίρι!!


Καλό καλοκαίρι σε όλους τους φίλους της μπύρας, μιας και είναι η πρώτη επίσημη μέρα του καλοκαιριού! Τι είναι το πρώτο πράγμα που σκεφτόμαστε το καλοκαίρι; Μα φυσικά  τα μπάνια και κατ' επέκταση τη σιλουέτα που θα παρουσιάσουμε στην παραλία.  Οπότε αρχίζουμε τις περικοπές...κομμένα τα λαδερά, τα έτοιμα φαγητά, τα ποτά αλλά όχι η μπύρα!  Γιατί ποιος μπορεί να σκεφτεί τον εαυτό του σε μία παραλία μόνο χωρίς μια δροσερή μπύρα; Ή ακόμα το βραδάκι μετά από μια κουραστική και πολύ ζεστή μέρα.

Δεν υπάρχει περίπτωση, λέτε, να πιω μπύρα και να μην κάνω κοιλιά, και εδώ έχετε άδικο!
Η μπύρα είναι από τα πιο παρεξηγημένα ποτά σχετικά με τις θερμίδες της. Ένα ποτήρι μπύρας 250ml περιέχει 107 θερμίδες, ενώ ένα ποτήρι κρασί 150ml περιέχει 115 θερμίδες! Το λάθος βρίσκετε στο συνδυασμό της μπύρας με τροφές υψηλής θερμιδικής αξίας όπως τα πατατάκια.

Έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα και δεν περιέχει λίπος ή λιποπρωτεΐνη ( τη γνωστή σε όλους χοληστερίνη!) Η μαγιά της είναι πλούσια σε βιταμίνες Β γι’ αυτό η ήπια κατανάλωσή της έχει ευεργετικές ιδιότητες. Σημαντικό ν’ αναφέρουμε ότι πέρα από την διατροφική της αξία είναι και πηγή ομορφιάς ,αφού χάρη στα πολύτιμα συστατικά της , όπως αντιοξειδωτικά, μέταλλα και ιχνοστοιχεία έχει αντιγηραντικές ιδιότητες που θρέφουν σε βάθος τα μαλλιά και την επιδερμίδα μας.

Η χαμηλή περιεκτικότητα της μπύρας σε αλκοόλ την ανακηρύσσει χαμηλή σε θερμίδες.  Όσο μικρότερη περιεκτικότητα αλκοόλ, τόσο λιγότερες θερμίδες.

Η καλύτερη πρόταση για μηδενικές θερμίδες είναι η μή αλκοολούχες μπύρες
Oι πλούσιες σε φρέσκα φρούτα
Oι περισσότερες μπύρες της κατηγορίας lager
[ lager ]

Κείμενο by Christina Corleone