Ήταν καλοκαίρι πριν 7-8 χρόνια περίπου...4 άτομα ξεκινήσαμε για την Arch με τρομερή διάθεση και όρεξη για μπύρα. Οι ώρες περνούσαν καθώς η μπύρα έτρεχε στα μικρά μας στομάχια!!!
Είχαμε φτάσει σε άλλη διάσταση, τα μυαλά δεν επικοινωνούσαν, απλά ακούγαμε τους rock ρυθμούς της μπυραρίας. Κάποια στιγμή ένας λέει: "παιδιά πάω τουαλέτα", τα λεπτά περνάγαμε ώσπου πέρασε ένα ολόκληρο τέταρτο. Λέει ο Γιώργος: " Πάω να δω τι γίνεται, έχει αργήσει..."
Αφού περνάνε άλλα δέκα λεπτά στέλνω κάτω και τον Χρήστο να δει τι συμβαίνει και μένω μόνος μου. Αφού η όλη κατάσταση είχε ξεπεράσει το μισάωρο, πήγα και εγώ...Κατεβαίνω δύο σκαλιά και βλέπω τον Γιώργο με τον Χρήστο να σέρνονται στα σκαλιά από τα γέλια, τόσο πολύ που δεν μπορούσαν να πάρουν ανάσες! Κάνω και εγώ την εύλογη ερώτηση: "τι έγινε ρε παιδιά;"...σηκώνουν ταυτόχρονα τα χέρια και δείχνουν στις τουαλέτες...είναι ο φίλος μας με ανοιχτές τις πόρτες και έχει αφήσει όλο τον εσωτερικό του κόσμο να ξεχειλίσει!
Κάπως έτσι ήταν και η πρώτη μας γνωριμία με τη Μαριέτα. Η επόμενη εικόνα που θυμάμαι, είναι να μας έχει βγάλει έξω από την πίσω πλευρά και να προσπαθεί να μας συνεφέρει. Σε μία ερώτησή της "γιατί πίνετε;", θυμάμαι τον Χρήστο να σηκώνει τα μαλλιά του και να προσπαθεί να πει "ποιος πίνει;;;!!!"
Είχαμε φτάσει στα 280 ευρώ λογαριασμό, οι υπολογισμοί μας όμως δεν ήταν σωστοί και είχαμε 240 ευρώ πάνω μας. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος (Μαριέτα), που τόσα ανέχτηκε εκείνο το βράδυ, μας κέρασε τα σπασμένα. Μετά από συμβουλές και ωραίες συζητήσεις μας άφησε να φύγουμε.
Κάπου εδώ όμως δεν τελειώνει η ιστορία. Όταν φτάσαμε στην Θηβών για να φύγουμε, διαπιστώσαμε ότι δεν είχαμε ούτε δέκα λεπτά για τάξη. Γυρίσαμε λοιπόν πίσω και της είπαμε ότι δεν έχουμε λεφτά για να πάμε σπίτι! Λύνετε στα γέλια και μας δίνει χρήματα για να φύγουμε!! Κάπου εδώ τελειώνει (μάλλον). Από τότε δεν έχουμε αποχωρηστεί ποτέ την Arch!!
Συντάκτης άρθρου: Άγγελος Καρπουζάκος
