Πράσινη νεράιδα!

Η ιστορία ενός ποτού που πέρασε στην σφαίρα του μύθου, τρύπησε το φάσμα του θρύλου και φιγουράρει ξανά περήφανο, για τα διακόσια και βάλε, χρόνια ιστορίας του, στις κάβες και στα μπαρ... 


Mεταφερόμαστε ξανά στην αρχαιότητα, όπου ο νεαρός θεραπευτής Ιπποκράτης επρόκειτο να δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα για να γεννηθεί ένας θρύλος, αντάξιος του Ηρακλή. Ο Ιπποκράτης αρχίζει να πειραματίζεται γύρω από ένα φυτό που λεγόταν '' αψίανθος'' ( αυτό που δεν πίνεται). Υποστήριζε ότι η κατανάλωση ενός ελιξιρίου που περιέχει το φυτό αυτό βοηθά στην θεραπεία από τον στομαχόπονο. Ταυτόχρονα με εκείνον, το ίδιο επιχείρησαν οι Αιγύπτιοι και οι Σουμέριοι.

Aρκετά χρόνια μετά, περί το 1792, ο Ελβετός Dr. Pierre Ordinaire, θα παρασκευάσει το ποτό αυτό με την σημερινή του μορφή στο Val de Travers της Ελβετίας. Το αποκαλεί '' Πράσινη Νεράιδα'' και το πουλά στην αγορά ως το φάρμακο για όλες τις ασθένειες. Από πονοκεφάλους και επιληψία, έως και πέτρα στα νεφρά. Λίγο καιρό αργότερα, η νεράιδα ρίχνει λίγη από την αστερόσκονή της στον Major Dubied, ο οποίος είναι εκείνος όπου θα αντιληφτεί το ποτό αυτό ως απεριτίφ και όχι ως θεραπευτικού, προσγειώνοντας μας έτσι στο έτος 1805, όταν ο γαμπρός του Henri-Louis Pernod θα ιδρύσει τη θρυλική εταιρεία Pernod Fils στο Pontarlier της Γαλλίας, της οποίας τα κέρδη από την παραγωγή αψεντιού θα αγγίξουν τα όρια του μύθου.
 
Tην εποχή που διανύουμε, η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο με την Αλγερία. Οι Γάλλοι στρατιώτες καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αψέντι, με την άποψη ότι τους προστατεύει από την ελονοσία, κάνοντάς τους παράλληλα να ξεχνιούνται από τις κακουχίες του πολέμου. Ήταν τότε, που μέσα από τα παγούρια των στρατιωτών, πέρασε στον πάγκο του Moulin Rouge, στο οποίο ο Τουλούζ Λωτρέκ θα σερβίρει ένα κοκτέιλ που έχει ως βάση του το αψέντι, για να ζεστάνει μία από τις τόσες κρύες νύχτες των θαμώνων, το 1889. Η πράσινη νεράιδα πλέον αρχίζει να πετά γύρω από καλλιτεχνικούς κύκλους και γίνεται το αγαπημένο ποτό των Μποντλέρ, Βερλέν, Ρεμπό, Ζολά, Πικάσο, Χέμινγουει και αμέτρητων άλλων, γράφοντας έτσι το όνομα '' αψέντι'' με σμαραγδένια γράμματα στην ιστορία. 
Σάλος πολύς άρχισε να γίνεται γύρω από το όνομά του και αρχίζει να αποκτά παγκόσμια φήμη και αποδοχή, ρίχνοντας έτσι κατακόρυφα τα κέρδη των Γάλλων οινοπαραγωγών, αλλά και των παραγωγών άλλων ποτών. Η σπίθα που θα ανάψει την φλόγα, που αργότερα θα γίνει το ολοκαύτωμα των φτερών της μικρής νεράιδας, είναι η είδηση του αυτοακρωτηριασμού του αυτιού του Βίνσεντ Βαν Γκονγκ, η οποία θα φτάσει στα αυτιά των ιδιωτών αυτών και θα ξεκινήσουν ένα πόλεμο ανάμεσα σε εκείνους και το αψέντι, δημοσιεύοντας, αβάσιμες, φήμες πως το ποτό αυτό ευθύνεται για την πράξη αυτή, διότι '' μετατρέπει τους σοβαρούς πολίτες σε εκτροχιασμένους βάρβαρους''.
 
Oι πληροφορίες αυτές στηριζόντουσαν στο γεγονός ότι το φυτό αψίανθος παράγει μία ουσία που ονομάζεται θυϊόνη (thujone) και είναι, κατά τα λεγόμενά τους, παραισθησιογόνα. Ωστόσο αυτό δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά. Η επιστημονική κοινότητα έχει αποδείξει πως η υπερβολική του περιεκτικότητα σε αλκοόλ είναι η αιτία που κάνει τους καταναλωτές να παραφέρονται και να βλέπουν παραισθήσεις.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΥΣΗ ΣΤΗΝ...ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ...

Τί είναι τελικά αυτό το ποτό που τόση ιστορία κουβαλά στις πλάτες του? Πώς παράγεται? Οι απαντήσεις είναι απλές σε αυτά τα ερωτήματα.
Το αψέντι είναι ένα υψηλής περιεκτικότητας αλκοολούχο απόσταγμα, για την παρασκευή του οποίου χρησιμοποιούνται, σύμφωνα με την παραδοσιακή συνταγή, τρία βότανα: αψιθιά, γλυκάνισος και μάραθο. Μετά την απόσταξη, το πράσινο χρώμα προστίθεται είτε με φυσικό τρόπο, εμποτίζοντας άλλα βότανα στο μείγμα, είτε με χρωστικές ουσίες, και η περιεκτικότητα σε αλκοόλ -που σε αυτό το στάδιο αγγίζει το 82%- μετριάζεται με την πρόσθεση νερού. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα πράσινο οινοπνευματώδες, που κιτρινίζει με την παλαίωση, η περιεκτικότητα του οποίου σε αλκοόλ μπορεί να κυμαίνεται από 45% έως 74% και το οποίο, όπως εξηγεί και η ετυμολογία, δεν πίνεται σκέτο -οποιαδήποτε προσπάθεια, όσο φιλότιμη κι αν είναι, προϋποθέτει την προσθήκη νερού και ζάχαρης. 


ΠΩΣ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΤΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΑΨΕΝΤΙ?

Παραδοσιακός τρόπος : 
Βάζουμε στο ποτήρι μια δόση αψέντι. Πάνω σ' ένα κουταλάκι του ΑΨΕΝΤΙ, που στηρίζεται στη κορυφή του ποτηριού, τοποθετούμε έναν κύβο ζάχαρης. Συμπληρώνουμε αργά αργά παγωμένο νερό, ρίχνοντας το πάνω στη ζάχαρη. 

"Φλεγόμενο"*:
Πάνω σ' ένα κουταλάκι του ΑΨΕΝΤΙ, που στηρίζεται στη κορυφή του ποτηριού, τοποθετούμε έναν κύβο ζάχαρης. Γεμίζουμε με ΑΨΕΝΤΙ (50ml περίπου) ρίχνοντας το πάνω στη ζάχαρη ώστε αυτή να διαποτίζεται από το ποτό. Ανάβουμε τη ζάχαρη και την αφήνουμε να καεί ώσπου να καραμελώσει. Διαλύουμε την καμένη ζάχαρη στο ΑΨΕΝΤΙ και προσθέτουμε παγωμένο νερό ή πάγο. 

*Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι αυτός ο τρόπος προετοιμασίας είναι αρκετά μεταγενέστερος. Εμφανίστηκε τη δεκαετία του '80 στη Πράγα από κάποιους ευρηματικούς Barmen. Είναι εντυπωσιακός, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τον παραδοσιακό τρόπο. Θα συνιστούσαμε να αποφεύγεται, ειδικά με ποιοτικά Αψέντι. 

ΣΕ ΠΟΙΟ ΔΑΣΟΣ ΝΑ ΨΑΞΩ ΝΑ ΤΗΝ ΒΡΩ?
Το αψέντι πλέον επέστρεψε δυναμικά και νόμιμα στο εμπόριο και έτσι η μικρή νεράιδα έπαψε να κρύβεται σε ξεχασμένες κουφάλες δέντρων και σκονισμένων κρυψώνων των λίγο πιο τολμηρών, η απερίσκεπτων, σπιτιών. Μπορείτε άνετα να το βρείτε σε ενημερωμένες κάβες, η ηλεκτρονικά καταστήματα, αλλά και σε μπαρ της Αθήνας και της επαρχίας. 

Έτσι, αν θέλεις να βάλλεις τον εαυτό σου σε ένα τεστ θάρρους, η ακόμη να νιώσεις για λίγο μποέμ, μπες στην διαδικασία να δοκιμάσεις ένα ποτηράκι από την πιο αμφιλεγόμενη, πολιορκημένη, κυνηγημένη και γλυκιά νεράιδα όλων των παραμυθιών και που ξέρεις... μπορεί να σε ξελογιάσει με τα γλυκά της νάζια και να σε παρασύρει στην αγκαλιά της θολής της μέθης... θα υποκύψεις? Στο χέρι σου είναι να γίνεις ένας σύγχρονος Οδυσσέας 
και να ξεφύγεις από τις πράσινες σειρήνες, παρά ένας λιγότερο τυχερός, Βαν Γκονγκ... 

Συντάκτης Άρθρου: Αντώνης Ανδριανός