Γνωρίσαμε την Arch πριν από 15 σχεδόν χρόνια, τότε που είχαμε ένα χιλιάρικο στην τσέπη μας και πηγαίναμε με τα πόδια ως εκεί. Μαζί με την Arch, γνωρίσαμε και ένα σωρό άγνωστες για εμάς ως τότε μπύρες, αφού θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι κάθε φορά δοκιμάζαμε και μια διαφορετική. Μεγαλώσαμε και μαζί μας μεγάλωσε και η Arch. Το πατάρι φιλοξενούσε κάθε Τετάρτη τη σταθερή παρέα με τα 7 άτομα (τότε), τα γέλια και τα πειράγματά τους.
Στην Arch γνωρίσαμε και συναντήσαμε, φίλους, παλιούς γνωστούς, άτομα από το στρατό, γυναίκες (λέμε τώρα), μουσικούς, καλλιτέχνες, μοτοσικλετιστές, ροκάδες, μεταλλάδες και ένα σωρό από άλλους ανθρώπους. Στην Arch αγαπήσαμε, αγαπηθήκαμε, κλάψαμε, γελάσαμε με την ψυχή μας, χορέψαμε, αγκαλιαστήκαμε και αγκαλιάσαμε, ήπιαμε, μεθύσαμε, χωρίσαμε, ξαναβρεθήκαμε. Στην Arch βιώσαμε γάμους, χαρές, θανάτους, απώλειες και άλλα δυνατά συναισθήματα.
Μετά από 15 σχεδόν χρόνια και 31 ετών πλέον, συνεχίζω να κάθομαι με την ίδια παρέα στα τραπέζια της, απολαμβάνοντας τα συναισθήματα που μου θυμίζει αλλά και που μου δημιουργεί.
Συντάκτης άρθρου: Κοντιζάς Δημήτρης
to provlima einai oti pleon i arch exei florepsei kai exei ginei san club..pane oi rokies paei kai to metal ase pou vazei kai kati elinikes epanastatikes mpourdes tipou ksilourh!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή