Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Θέλω να γίνεις ο σκύλος μου



Τέρμα τα μπάσα, κομμένα τα μεσαία και τα πρίμα στο ρελαντί.  Αρχίζει ο μεθυστικός ήχος από την ξεχαρβαλωμένη κιθάρα με το μουσικό θεματάκι να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.  Δεν έχει εντυπωσιακή εισαγωγή με γέφυρες από τύμπανα, ούτε φανταχτερά σόλο.  Η υπόλοιπη μπάντα μπαίνει σε λίγα μέτρα, σα να βρίσκονται σε πρόβα και συνεχίζουν από το σημείο που είχαν σταματήσει πριν, ενδεχομένως από κάποιο λάθος ενός από τα μέλη.  Αρχίζει και το πιάνο μαζί με κουδουνάκια να παίζουν το ίδιο μονότονο πράγμα.  Τελευταίος όμως, μπαίνει ο αγέραστος και γεμάτος ανεξάντλητη ενέργεια τραγουδιστής.


Από το 70 μέχρι και σήμερα κάνει stage diving χωρίς να τον ενδιαφέρει αν θα τον πιάσει κανείς.  Σε μια συναυλία στην Ελλάδα, του πέταξε κάποιος ένα αντικείμενο και τον πέτυχε στο πρόσωπο.  Όλοι σοκαρίστηκαν βλέποντας ένα τρελαμένο Iggy Pop να συνεχίζει ακάθεκτος το τραγούδι "i wanna be your dog" λουσμένος μέσα στο ίδιο του το αίμα, γλείφοντας και σπάζοντας το κορμί του σαν 16άρης που κατάπιε όλα τα ναρκωτικά μονομιάς.


Δεν είναι η φωνή του, ούτε η κιθάρα που παίζει.  Είναι γνήσιος και αληθινός σε αυτό που κάνει.  Δε γίνεται να παρακολουθήσεις συναυλία του και να μπορείς να μιλάς ταυτόχρονα με το διπλανό σου για το οτιδήποτε.  Απλά δε γίνεται.  Το βλέμμα σου είναι καθηλωμένο πάνω του και σε μαγεύει όλη η ενέργεια που βγαίνει από το σώμα του, μέσα από μουσικές νότες και στίχους που σπάνε κόκκαλα.  Σου δείχνει με το βλέμμα του ότι δε φοβάται τίποτα.  Δεν είναι θέμα μουσικής αλλά θέμα βιωμάτων.  Απλά βάλτε ακουστικά κλείστε τα μάτια και ακούστε το τέρμα.  Είναι βέβαιο ότι θα τον δείτε να χορεύει μπροστά σας.


Συντάκτης άρθρου: Δημήτρης Κοντιζάς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου