Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Η οργή δε φεύγει ποτέ



"Σου λένε πήδα και εσύ λες πόσο ψηλά;".  Νομίζω ότι είναι ο πιο επίκαιρος στίχος που μπορεί να ακούσουμε.  Να το ξανακούσουμε, ξανά και ξανά, μήπως και έτσι ξυπνήσουμε από το λήθαργο που μας έχει πιάσει.  Μόνο μια μουσική μπάντα μπορεί να εκφράσει αυτό που ζούμε σήμερα και αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε.  Οι "Οργή ενάντια στη μηχανή", κοινώς Rage Against The Machine είναι εδώ για να μας πουν ότι ΟΛΑ περνούν από το χέρι μας και δεν έχουμε ανάγκη κανέναν να μας πεί πως θα προχωρήσουμε στη δική μας ζωή.


Ο κιθαρίστας τους εξομοιώνει την κιθάρα του με samples από Dj Sets και scratch από παλιούς δίσκους, ο μπασίστας βαράει με βαριοπούλα το μπάσο του και ο ντράμερ αρκείται σε μια μπότα, ένα ταμπούρο και 2 πιατίνια για να βγάλει αυτό το λυσσαλέο αποτέλεσμα.  Τελευταίος ο τραγουδιστής Jack de la Rocha μας βομβαρδίζει με τους γεμάτους αλήθεια στίχους του, λέγοντας σε όλους ότι μόνο εμείς ορίζουμε το μέλλον μας και σε όλες τις κυβερνήσεις να πάνε να γ.....


Ειδικά διαμορφωμένοι ενισχυτές, τα πάντα βαμμένα με ένα κόκκινο αστέρι σε μαύρο φόντο, αντίθεση τόσο μεγάλη όσο και η μουσική τους σε σχέση με των υπολοίπων μουσικών του είδους.  Μουσικά πολυβόλα φτύνουν στακάτες πέμπτες και ένα σωρό σπασμένες χορδές.  Το ρεζουμέ της υπόθεσης: ΑΝΤΕ .... ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ!


[ Rage against the machine - bullet in the head ]


Συντάκτης άρθρου: Κοντιζάς Δημήτρης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου