Όλοι έχουμε αναζητήσει θεσπέσιες λιχουδιές και αντιπροσωπευτικούς μεζέδες για να συνοδεύσουμε τη μπύρα μας. Είτε πίνουμε κόκκινη, είτε προτιμούμε weisse, θέλουμε το μεζεδάκι μας να ταιριάζει απόλυτα με αυτήν και να κάνει ωραία παιχνίδια με τον ουρανίσκο μας και το στομάχι μας φυσικά.
Έχοντας επισκεφθεί την Ελβετία πρόσφατα για επαγγελματικούς λόγους, στο χώρο που βρισκόμουν ένιωσα σαν καρτούν. Ξέρετε, όταν το κινούμενο σχέδιο που βλέπουμε στην οθόνη μας μυρίζει ένα φαγητό που του γαργαλάει τη μύτη και κατ' επέκταση το καρτούν ίπταται, προς την πηγή της μυρωδιάς, καταλήγοντας στο ζεστό πιάτο που φιλοξενεί μέσα του τη λιχουδιά. Έτσι και εγώ, βρέθηκα κατά κάποιο τρόπο να ίπταμαι ανάμεσα σε άτομα και δέντρα αναζητώντας την πιο γευστική συνοδεία για τη μπύρα μου.
Βρίσκομαι μπροστά από μια κατασκευή που όμοιά της δεν έχω ξαναδεί. Δύο κάθετες μεταλλικές βάσεις συγκρατούν στο εσωτερικό τους μισό κεφάλι τυρί Ελβετίας (μεγάλο σε μέγεθος). Όλο αυτό το σύστημα βρίσκεται σε ράγες που πηγαίνουν εμπρός και πίσω, όπου στο πίσω μέρος βρίσκεται μια οριζόντια κεφαλή που εκπέμπει θερμότητα. Ο φίλτατος και συμπαθής μικρόσωμος Ελβετός, σέρνει το τυρί κάτω από την εστία θέρμανσης και περιμένει.
Και όσο περιμένει, βλέπω το τυρί να αρχίζει να κοχλάζει, να αλλοιώνεται, να καψαλίζεται και στο τέλος να λιώνει. Αμέσως μετά, ο "χειριστής" τραβάει προς τα έξω το τυρί και βάζει μια φέτα ψωμί στο χέρι του ενώ με το άλλο αρπάζει μια σπάτουλα με την οποία αρχίζει να σπρώχνει τη λιωμένη επιφάνεια του τυριού προς το ψωμάκι. Τα μάτια μου δίνουν το σήμα στον εγκέφαλο και αυτός με τη σειρά του δίνει μήνυμα στη γλώσσα η οποία δε μπορεί να συγκρατήσει (με συγχωρείτε) τα σάλια μου. Μια άμορφη αλλά κιτρινωπή και λιωμένη μάζα βρίσκεται πάνω στο ψωμάκι μου. Οι μυρωδιές είναι ανεπανάληπτες καθώς σαν επίλογος έρχεται το φρεσκοτριμμένο πιπέρι και μοσχοκάρυδο να κλείσουν αυτή τη γλυκιά αμαρτία γεύσεων!
Γρήγορα! Την Weihenstephaner Weisse μου παρακαλώ!
Συντάκτης Άρθρου (και εμπειρίας!): Κοντιζάς Δημήτριος
Ως γνωστόν ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας του λυκίσκου, γι' αυτό αδράξαμε την ευκαιρία για μία ακόμα φορά να απολαύσουμε την ομορφιά του. Βιώσαμε ένα διήμερο εντελώς διαφορετικό που παραπέμπει στο παρελθόν μέσα από το παρόν. Στις 11 και 12 Σεπτεμβρίου της περσινής χρονιάς, οι επισκέπτες του Bodiam Station απόλαυσαν ένα Σαββατοκύριακο γεμάτο ρομαντισμό και νοσταλγία ενώ ο σιδηρόδρομος του Kent και του East Sussex γιόρταζε το δέκατο ετήσιο "Hop Pickers Weekend".(Hop picker: ο εργαζόμενος στη συλλογή λυκίσκου)
Τις περασμένες δεκαετίες το Bodiam ήταν μία σημαντική περιοχή για την καλλιέργεια λυκίσκου, στη οποία μάλιστα υπήρχαν στρέμματα όπου καλλιεργείτο λυκίσκος για την Guinness. Στο τέλος του καλοκαιριού οι Λονδρέζοι που εργάζονταν στη συγκομιδή, έρχονταν στο Bodiam για να απολαύσουν την εξοχή και τον καθαρό αέρα της περιοχής, συμμετέχοντας παράλληλα στη συλλογή του λυκίσκου. Για να μείνει διαχρονική αυτή η αγγλική παράδοση, ο σιδηρόδρομος του Kent & East Sussex κάθε χρόνο προσκαλεί απ' όλη την χώρα εργαζόμενους στον λυκίσκο, για να θυμηθούν τις παλιές, καλές μέρες και να συναντηθούν με τους παλιούς αλλά και νέους φίλους.
Κατά τη διάρκεια αυτού του Σαββατοκύριακου οι αναμνήσεις ζωντανεύουν, γιατί όλοι διηγούνται ιστορίες και γεγονότα που είχαν συμβεί μεταξύ καλλιεργητών και εργαζομένων αφού η περίοδος συγκομιδής πολλές φορές κρατούσε έως και τρεις εβδομάδες. Η "συνάντηση" πραγματοποιείται σε μια μικρή φάρμα λυκίσκου, όπου βρίσκεται ένα παλιό σπίτι με όλα τα απαραίτητα και μια φωτιά έξω από αυτό που έκαιγε όλη μέρα ζεσταίνοντας νερό. Οι παρευρισκόμενοι, είχαν την ευκαιρία να ερευνήσουν την παραδοσιακή ποικιλία λυκίσκου Challenger - που προσφερόταν από μικρούς παραγωγούς- , ενώ όποιος ήθελε μπορούσε να αγοράσει ακόμα και ολόκληρο το φυτό, γεμάτο ανθούς.
Οι ντόπιες και γνήσιες βαρελίσιες ale, με λυκίσκο από την ευρύτερη περιοχή του Kent, ήταν επίσης διαθέσιμες, και σε συνδυασμό με το λιτό και καλό φαγητό, την μπάντα που έπαιζε και τους παραδοσιακούς τροβαδούρους και χορευτές, σε έκαναν να νιώθεις κομμάτι της παραδοσιακής επαρχιακής ζωής της Αγγλίας.
Το βραδάκι, αγρότες και κόσμος ξεκίνησαν να τραγουδούν όλοι μαζί γύρω από τη φωτιά. Οι άνθρωποι της επαρχίας ήταν ζεστοί και φιλικοί μαζί μας, δείχνοντάς μας την αγάπη τους για την πατρίδα μας αλλά και τους Έλληνες, ξαφνιάζοντας μας ευχάριστα. Στον χώρο του σταθμού ήταν εκτεθειμένα παλιά συλλεκτικά αυτοκίνητα και τρακτέρ, ορισμένα εκ των οποίων κινούνταν με ατμό. Ακόμα, όσοι επιθυμούσαν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ένα παλιό, ανοιχτό διώροφο λεωφορείο, και να επισκεφτούν το γνωστό κάστρο του Bodiam, που βρισκόταν απέναντί μας.
Στο πλαίσιο της γιορτής, ο σιδηροδρομικός σταθμός του Bodiam, με άλλους τέσσερις σταθμούς, "ξανάζησε" όμορφες στιγμές. Το παλιό τρένο με την ατμομηχανή διέσχισε την ειδυλλιακή κοιλάδα του ποταμού Rother και των παραποτάμων του, με τελικό προορισμό το Tenterden. Η περιοχή βρίσκεται στα σύνορα του Kent και του ανατολικού Sussex και αποτελείται από μικρά παραδοσιακά χωριά με πολλές παλιές εκκλησίες, φάρμες - που εκτρέφουν ακόμα και αστακούς, καλλιέργειες και νερόμυλους και το ζυθοποιείο Rother Valley Brewery.
Αξίζει να αναφέρουμε, ότι ο σιδηρόδρομος του Kent & East Sussex συντηρείται από εθελοντές, και τα έσοδα από αυτή την υπέροχη βόλτα των 11,5 μιλίων με τον παλιό "καρβουνιάρη", που κοστίζει 12,80 λίρες, διατίθενται για τη συντήρηση και επιβίωσή του, ώστε να μείνει κληρονομιά στις επόμενες γενιές.
Προτείνουμε:
Για όσους ενδιαφέρονται να ζήσουν ένα ρομαντικό Σαββατοκύριακο στην αγγλική επαρχία : αναχωρείτε με το τρένο από το Λονδίνο για το πανέμορφο παραλιακό Hasting και από εκεί επιλέγετε ταξί ή λεωφορείο για να φτάσετε στο Bodiam, σε 20 με 30 λεπτά. Στη στάση σας στο Hasting, η παραλία του οποίου μας θύμισε Ελλάδα, θα ενθουσιαστείτε με την γραφικότητα της πόλης, τα φρέσκα όστρακα, την υπέροχη μικρή καραβιδούλα και τα υπόλοιπα θαλασσινά, αλλά και τις παραδοσιακές pub με τοπικές και διεθνείς μπύρες. Καλή διασκέδαση!
Πηγή : Beer catalog 2011
